|| ಐಕ್ಯತೆಯ ವರ ||

ನನ್ನೆದಯ ಅರಮನೆಯ

ಕಾಯುತಿರುವ ಸೈನಿಕ ನಾನು

ಅದರೊಳಗೆ ಕೂತಿರುವ ಸಿಂಹಾಸನವ

ಎರಿರುವ ಮನದನ್ನೆ ಮನ್ನಿಸು

ನನ ತಪ್ಪನು

ಈ ಜೀವಕೆ ಉಸಿರಾಗು

ಬದುಕನ್ನು ನೀ ನೀಡು

ನನ ಬಾಳಿನ ಸರ್ವಸ್ವವು ನೀನಲ್ಲವೆ...? ||

ಎದಿರು ಸಿಟ್ಟಿನಲಿ ಭೈದಿರುವೆ

ಎದುರಿನಲಿ ನಿಂತಿರುವೆ

ಜಗಳಾಟಕೆ ಕೊನೆಯಾಟ ಕ್ಷಮೆಯಲ್ಲವೆ

ಮುನಿಸನು ಮರೆತಿರುವೆ

ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದಿರುವೆ

ಈ ಪ್ರಮಾದಕೆ ಪರಿಹಾರುಳಿದಿಲ್ಲವೆ...? ||

ಆ ಕಡಲ ತೆರೆಯಲ್ಲು

ದಡ ಸೇರುವ ಕಸದಲ್ಲು

ನನ ಪ್ರೀತಿಯ ಕುಟುಕು ನಿನಗಲ್ಲವೆ

ಕೆಟ್ಟ ಭೂತವನು ಮರೆಯುವುದು

ನಡೆದ ಸಿಹಿಯನ್ನು ನೆನೆಯುವುದು

ಐಕ್ಯತೆಯು ನಮ ಬಾಳಿಗೆ ನೆರವಾಗೊ ವರವಲ್ಲವೆ...? ||