ಒಲವ ಧಾರೆ

ಮೋಡಕೆ ಮೋಡ
ಗುದ್ದಿದಾಗ
ಮಿಂಚು ಮೊದಲು
ಬಂದಂತೆ
ಗುಡುಗು ನಂತರ
ಸಿಡಿದಂತೆ
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ
ಚರಣಗೀತೆ ಬರೆದಾಗ
ನೋವು ಸುಡುತಿದೆ
ಎದೆಯಲ್ಲಿ
ನುಡಿಯು ಕೇಳುತಿದೆ
ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ
ಹೋದೆ ನೀನು ದೂರ
ಭಾವಯಾನದ ತೀರ

ತುಂಬಿದ ಕೆರೆಯ ನೀರನು
ಕದಡಲು ಕಲ್ಲು ಸಾಕು
ಮೊದಲ ಪ್ರೀತಿ ಮರ್ಲನು
ಮರೆಯಲು ಜನ್ಮ ಬೇಕು
ಕುಳಿತೆ ನಿನ್ನ ಧ್ಯಾನದಿ ನಾನು
ತೊರೆದೆ ಆಸೆ ಬಾಳಲಿ ಜಾನು

ತಂಪಿನ ಒಲವ ಉಣಿಸಲು
ಬರೆದ ಹಾಡು ನೂರಾರು
ಕಂಪಿನ ಭಾವ ರಮಿಸಲು
ಬೇಡಿದ ಜಾಡು ಹತ್ತಾರು
ಕಳಕೊಂಡ ಕರದ ರೀತಿಯಂತೇನು
ಬರವಣಿಗೆಯ ಪ್ರೀಲತಿ ಹುಚ್ಚಂತೆ ನೀನು